با تو در ثانیه ها
کاش دلها در چهره ها بود

زندگی پرنده مشرق زمین فلسفه و عرفان گاهی باید رفت من خودمم عصر نفرین شده


تو اين شبگيري لحظه، تو اين درداي تكراري
كي مي دونه كي مي فهمه، چه حالي داره بيداري
من سنگي من چوبي، من آواره تنها
مي دودم لاي هر كامم تموم عمرمو شبها
پشيمونم چقد خسته، يه آتيشو يه نخ ديگه
در گوشم صداي مرگ چيزاي مبهمي ميگه... !!

(نوشته های یک روانی)



نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:








نویسنده : جعفر علیخانی تاریخ :



تمام حقوق اين وبلاگ و مطالب آن متعلق به با تو در ثانیه ها مي باشد.